شب لبخند فاطمه و علی است؛ تبسم خدا و جبرئیل.
ولی مردم چه می‌دانند، این قنداقه کوچک، استقامت کوه‌ها را به سُخره خواهد گرفت و ارتفاع شکیبایی را به زانو درخواهد آورد؟مردم چه می‌فهمند که خدا، کوثری از صبر را به اهل‌بیت عطا کرده است تا بار دیگر زبونی شیطان را در زمین، امضا کرده باشد و معصومیت این خاندان را گواهی باشد!
زینب(س) آمده است،‌تا صبر، از ظرفیت‌ تعریف شده خود، عدول کرده باشد. آمده است،‌ تا پایمردی بر مدار بی‌نهایت انسانیت استقرار یابد. آمده است تا کوثر، کوثری ممتد آورده باشد.شاید هیچ‌‌کس به روشنی رسول الله(ص)، گستره این آمدن را به یقین نرسیده! این را آغوش بی‌کرانی که برای فشردنش گشوده، ‌اثبات می‌کند.
سلام هماره تاریخ، بر لحظه‌ طلوع او؛ لحظه شکفتن خورشید شکیب،‌ بر کوه ایمان! سلام بر او که نامش «زینب» است و یادش جاودان!

غنچه گل یاس
بوستان عصمت نبوی چشم به راه شکفتن غنچه دیگری است بر شاخه گل یاس؛ همان یاسی که بر دامانش کوثر عصمت جاری است و بر شاخسارش گل‏های امامت هویدا. اگرچه پیامبر در مدینه حضور ندارند، امّا برای آمدن این میهمان لحظه‏شماری می‏کنند. چشم‏ها در انتظارند و ملایک جای جای خانه به خدمت ایستاده‏اند. بوی عطری بهشتی در فضای خانه زهرا می‏پیچد و زینب دختر علی بن ابی‏طالب، علیه السّلام، بانویی از جنس نور و زاده فاطمه زهرا علیهاالسلام ، چشم به دنیا می‏گشاید و عالم را به حضورش نوری تازه می‏بخشد.
بشارت ولادت
جناب سلمان خبر ولادت نورسیده مولا علی بن ابی‏طالب (ع) ، را به پیامبر (ص)، می‏رساند و در انتظار می‏ماند تا شادی و شعف این بشارت را در چهره ایشان ببیند. امّا اشک مجال شادی به چشمان پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم نمی‏دهد و در پاسخ حیرت سلمان، پیامبر(ص) به مصیبت‏هایی اشاره می‏کند که آن کودک شیرین و نو رسیده باید در آینده تحمّل کند. میلاد مبارک و خجسته او آغاز راه صبوری بود و زینب علیهاالسلام ، اسوه صبر الهی و بانوی بردباری و رضا، آمده بود تا از همان کودکی دشواری را تحمّل کند و دلش را از صبر و تحمل لبریز سازد.

نامی از آسمان
در خانه نورانی و آسمانی مولا علی(ع) شادیِ آمدنِ نورسیده‏ای برپاست. حضرت فاطمه علیهاالسلام ، نوزاد را در آغوش مولا نهاده، از او می‏خواهد اکنون که پیامبر(ص) در مدینه حضور ندارند، ایشان نامی برای کودک برگزیند. امام علی(ع) ، می‏فرمایند: «من بر رسول خدا (ص)، در نام‏گذاری او پیشی نمی‏گیرم». چند روزی از تولد نوزاد می‏گذرد تا آن‏که پیامبر خدا (ص) ، به مدینه بازگشته و چون همیشه، ابتدا به خانه دردانه‏اش فاطمه زهرا علیهاالسلام ، وارد شدند. اندکی بعد نوزاد در آغوش جدّش آرام خفته است و چشمان پیامبر(ص) بر آسمان است. فرشته مقرب خدا، جبرئیلِ امین، نازل می‏شود. سلام و تهنیت خدا را می‏رساند و می‏فرماید: «نام این مولود را زینب بنه که این نام را خدا در لوح محفوظ نوشته است».
پرستار نهضت حسینی
حضرت زینب کبرى سلام الله علیها بانوی قهرمان کربلا و پرچم دار نهضت حسینی(ع) در روز پنجم جمادى الاولى سال پنجم (یا بنا به روایتی ششم هجری) در شهر مدینه منوّره متولّد گردیده و جهان را به قدوم خویش مزین فرمودند.

اگر سال پنجم قمری را بعنوان سال تولد حضرت بدانیم، چون جمادی الاول پنجمین ماه قمری است، تاریخ تولد ایشان 5/5/5 می شود. این روز را روز پرستار نامیده اند و علت آن است که حضرت زینب پرستاری امام زمانش، حضرت سجاد(ع) و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت را بر عهده داشت و ضمن انجام رسالت مهم و تبلیغ نهضت حسینی، از پرستاری بیمار کربلا، با تحمل آن همه سختی ها و ناملایمات غافل نبود.

اما از انصاف به دور است کسی که خانم زینب را صرفاً پرستار بیمار بداند. چرا که پرستاری از بیمار یکی از کوچکترین مسئولیت های حضرت بود. هرچند پرستاری، وظیفه سنگین و ارزشمندی است و از عهده هر کس بر نمی آید ولی با این حال، مقام زینب سلام الله علیها، آن قدر والا و عظیم است که باید ایشان را پرستار نهضت و انقلاب حسینی بنامیم. زیرا این پرستاری، به مراتب مهم تر و سرنوشت سازتر از پرستاری بیمار بود. زینب علیها السلام نقش حفاظت از قیام خون بار حسینی را برعهده داشت که اگر چنین نبود، خون امام حسین (ع) پایمال می گشت.
زینب، زینت پدر
نام زینب متشکل از «زین + اب» و به معناى «زینت پدر» است. دختر بزرگوار فاطمه (سلام الله علیها) با اینکه بیش از پنج یا شش سال بیشتر وجود مقدس مادرش را درک نکرده بود, اما چنان تربیت‌شده بود که از فاطمه (سلام الله علیها) روایت و حدیث نقل می‌کرد, حتی برخی از تاریخ‌نویسان خطبه فدک را به ایشان رسانده‌اند. او در کودکی به کمال و رشد رسیده بود, نقل می‌کنند که:

روزی امیرالمؤمنین (ع) زینب را که در سن طفولیت بود روی زانوی خود نشانید و به او فرمود: بگو احد ـ (یعنی یکی) ـ گفت احد: فرمود: بگو اثنین ـ ( یعنی دوتا) ـ زینب ساکت شد علی (ع) به او گفت: سخن بگو زینب گفت: زبانی که به گفتن یکی گردش کرده چگونه دوتا بگوید. علی (ع) دختر را به سینه چسباند و او را بوسید.
یک قلب و دو محبت، هرگز
حضرت زینب(س) حتی در زمان کودکی و سنین پایین، دارای معرفتی والا و عالی بودند. روزی از پدر خویش، حضرت علی(ع) پرسیدند: ایا مرا دوست داری؟ حضرت علی(ع) فرمودند: آری، آن گاه آن حضرت در پاسخ پدر فرمود: دو محبت ـ محبت خدا و محبت فرزندان ـ در قلب مؤمن نمی گنجد. پس سر و اساس این دوستی و محبت به این دلیل است که محبت خالص و واقعی از آن خدا و شفقت و دلسوزی از آن فرزندان می باشد و این علاقه و محبت به خاطر خدا می باشد. امیرالمؤمنین علی(ع) نیز در پاسخ، ایشان را تایید کرده و ستودند. این میزان از معرفت آن هم در دوران طفولیت، نشان از یک شناخت عمیق باطنی در وجود زینب کبرا دارد. .( خصایص زینبیه، قم، انتشارات مسجد مقدس جمکران، 1381، ص 225)

جود و سخاوت زینب (س)
روزى میهمانى براى امیرالمؤ منین (ع) رسید. آن حضرت به خانه آمده و فرمود: اى فاطمه ، آیا طعامى براى میهمان خدمت شما مى باشد؟ عرض کرد: فقط قرض نانى موجود است که آن هم سهم دخترم زینب مى باشد.

زینب (س) بیدار بود، عرض کرد: اى مادر، نان مرا براى میهمان ببرید، من صبر مى کنم . طفلى که در آن وقت ، که چهار یا پنج سال بیشتر نداشته این جود و کرم او باشد، دیگر چگونه کسى مى تواند به عظمت آن بانوى عظمى پى ببرد؟

زنى که هستى خود را در راه خدا بذل بنماید، و فرزندان از جان عزیزتر خود را در راه خداوند متعال انفاق بنماید و از آنها بگذرد بایستى در نهایت جود بوده باشد.

آینه تمام نماى مقام رسالت و امامت
محمد غالب شافعى ، یکى از نویسندگان مصرى گفته است :

(( یکى از بزرگترین زنان اهل بیت از نظر حسب و نسب و از بهترین بانوان طاهر، که داراى روحى بزرگ و مقام تقوا و آیینه تمام نماى مقام رسالت و ولایت بوده ، حضرت سیده زینب ، دختر على بن ابى طالب - کرم الله وجهه - است که به نحو کامل او را تربیت کرده بودند و از پستان علم و دانش خاندان نبوت سیراب گشته بود، به حدى که در فصاحت و بلاغت یکى از آیات بزرگ الهى گردید و در حلم و کرم و بینایى و بصیرت در تدبیر کارها در میان خاندان بنى هاشم و بلکه عرب مشهور شد و میان جمال و جلال و سیرت و صورت و اخلاق و فضیلت جمع کرده بود.

آنچه خوبان همگى داشتند، او به تنهایى دارا بود. شبها در حال عبادت بود و روزها را روزه داشت و به تقوا و پرهیزکارى معروف بود... ))

القاب حضرت زینب علیها السلام
او را ام کلثوم کبرى، و صدیقه صغرى مى‏نامیدند. از القاب آن حضرت، محدثه، عالمه و فهیمه بود. او زنى عابده، زاهده، عارفه، خطیبه و عفیفه بود. نسب نبوى، تربیت علوى، و لطف خداوندى از او فردى با خصوصیات و صفات برجسته ساخته بود، طورى که او را «عقیله بنى هاشم‏» مى‏گفتند.

چرا عقیله بنی هاشم؟
مقام و استعداد و فهم و درایت زینب(س) به قدری بالاست که دانشمندان بزرگ ایشان را به خاطر هوشمندی فوق العاده و قدرت شگرف مدیریت و پاسداری از آرمان های مقدس شهیدان کربلا، «عقیله بنی هاشم»؛ یعنی بانوی خردمند دودمان بنی هاشم و قهرمان کربلا نامیده اند.( زینب قهرمان دختر علی(ع)، ص 7)

ابن عباس خطبه فدک فاطمه(س) را از زینب(س) روایت می کند و می گوید: این خطبه را عقیله ما زینب(س)، دختر علی(ع) برای ما روایت کرد... (زندگانی حضرت فاطمه زهرا(س) و دختران آن حضرت زینب و ام کلثوم(س)، ص 271.)

ازدواج با عبدالله بن جعفر
پس از شهادت حضرت زهرا (س) یگانه پناهگاه حضرت زینب (س)، پدر بزرگوارش علی بن ابی طالب (ع) بود و در همین دوره بود که حضرت زینب (س) ازدواج نمودند. وقتی ایشان به سن بلوغ رسید، بزرگان قبایل برای ازدواج با این ستاره ی خاندان اهل بیت (ع) اعلام آمادگی می کردند. یکی از کسانی که به منزل حضرت رفت و آمد می کرد، عبدالله بن جعفر بود که حیا مانع او از ابراز کلامی در زمینه ازدواج می شد. بالاخره یک نفر از طرف او خدمت حضرت آمد و گفت: یا امیرالمؤمنین! شما می دانید که رسول خدا (ص) به اولاد جعفر چقدر علاقه داشت و روزی نظر به آن ها کرد و فرمود:

دخترانمان برای پسرانمان و پسرانمان از آن دخترانمان هستند. بنابراین مناسب است زینب را به ازدواج عبدالله بن جعفر درآورید و صداق او را به مانند صداق مادرش فاطمه (س) معین فرمایید. پس حضرت زینب (س) با بیان شرطی مبنی بر اینکه من به برادرم علاقه دارم و باید همه روزه به من اجازه دهی، حسین را زیارت کنم و حضرت علی (ع) نیز شرط کرد که هرگاه حسین (ع) اراده سفر کرد و زینب خواست همراهش باشد، عبدا... مانع نشود ازدواج را برپا داشتند و ازدواج در سال هفدهم هجری سرگرفت و به زودی جعفر بر اثر دعای حضرت به مال زیادی دست یافت و به جواد و بخشنده معروف گردید. (راحین الشریعة، ج13: 41، زینب کبری: 89، 128)

سبک زندگی زینبی
ما شبیه آرزوهای‌مان هستیم، بعضی‌ها پول دوست دارند، شبیه پول می‌شوند، خرج می‌شوند. بعضی‌ها زندگی دوست دارند، شبیه زندگی می‌شوند، تمام شدنی هستند. بعضی‌ها آرزو دارند شبیه کسی باشند، حتی اگر همان شکلی که دوست دارند نشوند، نزدیکش می‌شوند، دنبالش می‌دوند و پای‌شان را جای پایش می‌گذارند. دخترها و زن‌های زیادی هستند که دوست دارند شبیه زینب باشند، پای‌شان را بگذارند جای پای بانو. این هم ردِ پاهایی از عقیله بنی هاشم، بسم ا...

پرستار بود
روزهای سختی برای حضرت زهرا(س) بود، دردهایی را پشت سر گذاشته بود، بیمار بود، 90 روز بستری بود، پرستار می خواست، زینب فقط 5 سالش بود ولی پرستار خوبی برای مادرش بود.

دانشمند بود
از حضرت امام سجاد(ع) نقل شده که خطاب به حضرت زینب(س) فرمود:" أنتِ بحمدالله عالمة غیرمعلّمة فَهِِمة" ؛ ای عمه جان، شما دانشمندی هستی که از کسی نیاموخته‌ای و دانا و فهمیده‌ای هستی که از کسی یاد نگرفته‌ای!

صبور بود
عبیدالله گفت: ببین خدا با خانواده‌ات چه کرد؟ زینب(س) فرمود: "ما رأیت الاّ جمیلا..."؛ غیر از زیبایی چیزی نمی‌بینم. مطمئن باش که به زودی خداوند میان آنان(شهداء) و تو قضاوت خواهد کرد. مادرت به عزایت بنشنید ای پسر مرجانه!

مومن بود
امام سجاد علیه السلام فرمود:"ان عمتى زینب کانت تؤدى صلواتها، من قیام الفرائض والنوافل عند مسیرنا من الکوفه الى الشام وفى بعض منازل کانت تصلى من جلوس لشده الجوع والضعف؛ عمه‏ام زینب در مسیر کوفه تا شام همه نمازهاى واجب و مستحب را اقامه مى‏نمود و در بعضى منازل از شدت گرسنگى و ضعف، نشسته نماز می گزارد."

عزیز خداوند بود
امام حسین علیه‌السلام که خودش معصوم و واسطه فیض الهى است، زمان وداع به خواهرش مى‏فرماید:" یا اختاه لا تنسینى فى نافله‌اللیل؛ خواهر جان! مرا در نماز شب فراموش نکن!"

باهوش بود
راویان خطبه حضرت زهرا(س) در مسجد‌النبی درباره فدک و رهبری حضرت علی(ع) را از زبان زینب(س) نقل می کنند و می گویند" حدثتنى عقیلتنا زینب بنت على علیهالسّلام..." در حالی که در آن روزها زینب فقط 5-6 سالش بوده است.

سخنور بود
وقتی اسرا در مجلس یزید هستند، حضرت زینب(س) شروع به صحبت می‌کند، حرف‌هایی که دستگاه حکومت را می‌لرزاند:" به خدا قسم اى یزید، هر چه کردى بازگشت آن به سوى خودت خواهد بود، چرا که تو جز پوست خود نشکافتى و جز گوشت خود ندریدى.

اى یزید! در آن روزى که خداوند بدن‌هاى پاک شهیدان‌مان را حاضر می‌کند تا حقوق خود را از ستمگر بستاند، تو بر رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم وارد خواهى شد، امّا می‌دانى در چه حالى؟ در حالی‌که خون عزیزان او را ریخته و حرمت ذرّیه او را از بین برده‌اى. آرى اى یزید! از این پیروزى ظاهرى که به دست آورده‌اى، غرق شادى مشو، و آن عزیزان را که در کربلا به خاک و خون کشیده‌اى، مغلوب و مرده مپندار. که خداوند می‌فرماید: (کسانى را که در راه خدا شهید شده‌اند مرده مپندارید. بلکه آنان زنده‌اند و در نزد خداى خود روزى می‌خورند).آل عمران: 169

مورد اعتماد بود
مرحوم سید نورالدین جزایری، در خصائص‌الزینبیه، ویژگی موثقه ‏بودن زینب را طرح می‏کند و می‏نویسد: «از جمله القاب آن محترمه ‏"موثقه‏"(مورد اعتماد) است، که آن مکرمه مورد وثوق خلاق عالم و حضرت سیدالشهدا(ع) و حضرت سجاد(ع) بوده‏اند.

حافظ قرآن بود
می گویند روزى زینب (س) آیات قرآن را تلاوت مى‌کرد، حضرت على (ع) نزد او آمد، ضمن پرسش‌هایى، با اشاره و کنایه، گوشه‌هایى از مصائب زینب (س) را که در آینده رخ مى‌داده، به آگاهى او رسانید. زینب (س) عرض کرد: "من قبلا این حوادث را که برایم رخ مى‌دهد، از مادرم شنیده بودم ."

همراه امامش بود
درجه محبت زینب(س) به امام حسین(ع) به اندازه‌ای بود که هر روز چند بار به دیدار حسین (ع) مى‌رفت، بعد نماز مى‌خواند. در روز عاشورا دو نوجوانش ‍ محمد و عون را نزد حسین (ع) آورد و عرض کرد:

" جدم ابراهیم خلیل (ع) از درگاه خدا قربانى را قبول فرمود، تو نیز این قربانى را از من بپذیر، اگر چنین نبود که جهاد و جنگ براى زنان روا نیست، در هر لحظه هزار جان فداى جانان مى‌کردم، هر ساعت هزار شهادت را مى‌طلبیدم."

باحیا بود
عفت و پاکدامنى، برازنده‏‌ترین زینت زنان است. زینب(س) درس عفت را به خوبى در مکتب پدر آموخت، آن جا که فرمود:"ما المجاهد الشهید فى سبیل الله باعظم اجراً ممن قدر فعف یکاد العفیف ان یکون ملکا من الملائکة؛ مجاهد شهید در راه خدا، اجرش بیشتر از کسى نیست که قدرت دارد اما عفت مى‏ورزد،- یعنی قدرت انجام گناه را دارد ولی از آن دوری می کند- نزدیک است که انسان عفیف فرشته‏اى از فرشتگان باشد."

و آن بانوى بزرگوار بود که براى پاسدارى از مرزهاى حیا و عفاف بر سر یزید فریاد مى‏آورد که " ا من العدل یا ابن الطلقاء تحذیرک حرائرک و امائک و سوقک بنات رسول الله سبایا؟ قد هتکت ‏ستورهن و ابدیت وجوههن؛ اى پسر آزاد شده‏[جدمان پیامبراسلام] آیا این از عدالت است که زنان و کنیزکان خویش را پشت پرده نشانى، و دختران رسول خدا صلى الله علیه وآله را به صورت اسیر به این سو و آن سو بکشانى؟ نقاب آنان را دریدى و صورت‏هاى آنان را آشکار ساختى."

شجاع بود
بعد از عاشورا در لحظه هجوم دشمنان به خیمه‏ها، شمر تصمیم گرفت امام سجاد علیه‌السلام را به شهادت برساند، ولى زینب علیهاالسلام فریاد زد: تا من زنده هستم نمى‏گذارم جان زین العابدین در خطر افتد. اگر مى‏خواهید او را بکشید، اول مرا بکشید، دشمن با دیدن این وضع، از قتل امام علیه السلام صرف نظر کرد.

آرام بود
تسلى بخش دل امام سجاد علیه السلام بود، آن جا که مى‏گفت:"لا یجزعنک ما ترى، فوالله ان ذلک لعهد من رسول الله الى جدک وابیک وعمک ؛ [اى پسر برادر!] آن چه مى‏بینى (شهادت پدر) تو را بى تاب نسازد. به خدا سوگند! این عهد رسول خدا با جد، پدر و عمویت است."

(به قلم صدیقه سادات بهشتی)

اسوه و راهنمای سعادت
امروز روز ولادت بانوی بزرگ اسلام زینب کبری علیهاالسلام ، نمونه کامل زن مسلمان و مسلمان راستین، الگوی خداپرستی و تسلیم امرِ ولایت بودن، اسوه حیا و تقوا، ایمان و اطمینان درونی و عصاره توکل و عشق به خداست. روز میلاد خجسته و نیک او فرصتی است تا جوانان و بانوان ما به راهی که او روشن کرد و شناساند قدم نهند. از دریای وجودش مروارید کمال برگیرند و در نسیم یادش سرمست کمال و سعادت شوند. باشد که این سرمستی بهانه دل‏هامان باشد برای قدم نهادن در وادی سعادت.

بانوی فولادین رنج
داغ های رشیدش را کنار گذاشت برای فرصتی مناسب... که فصل های فقید را تجدد بخشد. بانوی فولادینِ رنج، در خیمه گاه سوخته و شمع های افروخته گنج بنای تمدن از دست رفته را یافت و با لب های تشنه برادرش عظمت عزت را سیراب کرد.

دختر لسان الغیب، چگونه سخن گفته بود که کاروان در اشک های دشمنان غرق شد و ذهن خمار منبر، به یاد صلابت واژگانی قدیمی افتاد.

احیای اسلام، وابسته به آن شوک عظیم بود که در میان عرب، بانویی به نام زینب کبرا، فانوس هدایت به دست بگیرد و امت را که تا دیروز دختران زنده به گور، داشتند از دره های سقوط عبور دهد.

کجاست سینه فراخی که اقیانوس محنتش در آن بگنجد یا گلویی که بغض و مقاله های رسالت با هم در آن بشکفند؟

کجاست آن زبان شمشیرگون که ابن زیادها را سر ببرد و بر نیزه رسوایی سوار کند؟

چگونه عالمه غیر معلمه این همه علم بود؟

او انتخاب شد برای روز حادثه... او از همان اول که بر صورت برادر چشم گشود، انتخاب شد که دختر صبر باشد و بانوی فولادین رنج.

زینب کبری سلام الله علیها در کلام معصومین
امام سجاد علیه السلام فرمودند:

همانا عمه ام همه نمازهای واجب و مستحب خود را در طول حرکت از کوفه به شام ایستاده به جای آورد و در برخی منزل ها به سبب گرسنگی و ضعفی که بر وی عارض شده بود، نماز را نشسته خواند...
ریاحین الشریعة، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج 3، *ص 62.

***************************************

حضرت زهرا سلام الله علیها می فرمایند: 

محبت دخترم زینب به حسین بی نهایت است، که بی دیدار حسین آرام نمی گیرد. اگر بوی حسین را نشنود، قالب تهی می کند.
ریاض المصائب، ص 47.

***************************************

امام حسین علیه السلام با آن مقام، هنگام وداع آخر به زینب کبری سلام الله علیها فرمود: 

یا اُختاه لا تَنْسِینی فِی نافِلَةَ اللَّیْل. خواهرم! در نماز شب مرا فراموش نکن 
شیخ جعفر نقدى، زینب کبری، ج 2، ص 62.

***************************************

امام سجاد علیه السلام در تأیید مقام علمی زینب ـ سلام الله علیها ـ فرمود:

الحمدلله تو دانشمند و عالمه ای بدون معلم و بانوی خردمندی بدون استاد می باشی
ریاحین الشریعه ج3، ص 75.

***************************************

امام صادق علیه*السّلام فرمودند:

اگر کسی بر مصیبت عمّه ام زینب علیهاالسّلام که با برادر شریک بودند گریه کند و تشکیل مجالس ذکر ما بدهد یا بشنود و گریان شود اگر به قدر بال مگس چشمش در این مصیبت تر شود خداوند او را بیامرزد، این است ثواب و اجر گریه*کنندگان بر مصیبت حضرت زینب علیهاالسّلام.
زینب کبری سلام الله علیها. ص104.

***************************************

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: 
هر کسى که بر زینب و مصایب او بگرید ثواب گریستن کسى را به او مى دهند که بر دو برادر او حسن و حسین گریه کند.
طراز المذهب ، ص 32 و 22. الخصائص الزینبیه ، ص 1

***************************************

در تاریخ اسلام بانویی به عظمت «زینب کبری( علیها السلام )» کمتر می‌توان یافت. پس از مادرش فاطمه زهرا ( علیها السلام ) و جدّه‌اش خدیجه کبری( علیها السلام ) یگانه بانوی قهرمان تاریخ اسلام است که در دفاع از دین و مذهب، نام خود را بر تارک تاریخ ثبت کرده‌است.

اشعار و بسته پیامکی به مناسبت ولادت حضرت زینب سلام الله علیها
تـمـام هـسـتـی مـن خــاک پـایــتـان بانو! / و جـان عـالـم هـسـتـی فدایتان بانو! / جهـان خـلاصـه سبزی ز راز خلقت توست / و صبـر گـوشه‌ای از جلوه‌هایتان بانو! / کـویـر جـسـم زمـیـن پـر شکوفه می‌گردد / که مـی‌وزد نـفـس د‌ل‌گـشـایـتان بانو / فــدک طـلـوع دل‌انـگیـز ظهر عاشوراست / و شـرح ساده‌ای از کـربــلایـتان بانو! / شکسـت خــواب خـدایــان سـنگی تاریخ / به دست خطبه سبز و رسایتان بانو! / به زهد مثل علی، در کمال همچو رسول / شـمـیـم فـاطمـه دارد وفـایـتان بانو / هـزار مـرتـبـه گفـتــم و بــاز مــی‌گــویم / تـمـام هـستی من خاک پایتان بان

*********************
دست بـهاری بــال سبـز پـنـجـره‌هـا را گــشـود / از راه مـی آیـد، بـبین ! بانـــــوی گل‌های کبود

در بـاغ مـی‌پـیـچـد شبـی بـوی قـدم‌های بهار / بـر تـو هـزاران پـنـجـره، بـانوی دریایی! درود

*********************
ولادت بابرکت تجسم عینی زهد و علم و عفاف و شهامت بر رهروان راه زینب علیها السلام مبارک باد

*********************
زبیت مرتضی (ع) شاه ولایت اختری سر زد / که از نور رخش، ارض و سما را زیب و زیور زد 

بود میلاد زینب (س) آن که اندر روز میلادش / در آغوش حسینش خنده بر روی برادر زد 

*********************
آمد آن‏ بانو که ‏فخر هر زن ‏است / هر دلى با ذکر نامش گلشن‏ است 

روح تاریک همه سر گشتگان / در شعاع نور عشقش روشن‏است

*********************
شب میلاد دختر زهراست / هر کجا بنگری شعف برپاست 

خانه مصطفی شده گلشن / دیده مرتضی شده روشن 

مونس و یار مجتبی آمد / حامی شاه کربلا آمد 

میلاد نور مبارک 

*********************
پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: کسی که یک شبانه روز از بیماری پرستاری کند، خداوند او را با ابراهیم خلیل (ع) محشور خواهد کرد و او همانند برق خیره کننده و درخشان از صراط عبور می‏کند. 

روز پرستار مبارک 

*********************
روز میلاد بانوی بزرگ اسلام، پرستار تمام نیکی ها، پرستار تن رنجور ولایت، پرستار ارزش های مقدس عاشورا، زینب کبری(س) بر همه پرستاران و پیروانش مبارک باد. 

*********************
زمینیان فرشته‌گون! سالروز میلاد مادر پرستاری و مهربانی بر شما مبارک باد! 

*********************
اگر خورشید ایمان گرمابخش دل پرستار باشد

اگر عاطفه پرستار از سرچشمه عاطفه زینبی جاری شود

اگر جویبار رحمت و ایثار پرستار به چشمه تقوای الهی متصل باشد

پرستاری، بالی است برای پرواز در آسمان رضایت خدا 

*********************

منبع: آخرین خبر