بسم الله الرحمن الرحیم
 معلمان بابا حیدر
به آن زحمت کشان وادی عـلم                                         مدیران، عاشقان، دریایی از حلم
یـه آن دریـا دلان عـلم ودانــش                                           کـمی دارم تـمنـا، بـلکه خـواهـش
اگـرکـم کـاستی در شعرمن بود                                           عــزیــزی لا به لای شعـر کم بود
 ببـخشایـیـد این نقصان مـن را                                              شمـا را عــزتـی، سبحـان مـن را
یـادم میـاد حدود شش سـالگی                                             گـفـتـنـد بـایــد بــرم بـه آمــادگـی
درسال اول بوده از عیـب بری                                             مـردی ز ایراج، شهرتش اکبـری
در سـال دوم بود مرد مـاهـری                                              از خــــور می آمد آقـای طاهـری
در سال سه وچار مردی مقدس                                            از مهـرجان بـود ابـراهیـم اقــدس
از ابتـــدایـی ســال آخــرم بـود                                                حشمت الله کریـمی ســرورم بـــود
معــلم ورزش مــــا شمــسـایی                                               شهاب را میگم چند ساله کجایـی؟
مستــخدمی زحمت کش واقعی                                               مـرحـوم آقـای مهـدی سـامعـی ...
معـلم و مدیری خوب و ویـــژه                                                  یـــادش بـخیــر محمدرضا منیــژه
ریــــاضی ومـــواد شیمیـایــــی                                                   شیخ ابـراهیم وحکمــت شمسایـی
می کرد ز قـرآن ومعارف بیـان                                             خوشرووپاک طینت فتحلی بابایان
با فارسیم اوج می گرفت معدل                                                  هـمـراه اقبـال ملقب بـه شیــــردل
رحمت برانی که به او شیردادی                                                مرحوم شیرزاد و آقـای شیـرزادی
معــــلم ما نبـــــودند به خـــــدا                                                  حسینعــلی  و محمــود کـــد خــــدا
تـو علم و معـرفـت شده شنـــاور                                            مـخـلـص مـحـمـود شـــاهـی دلاور
کاری­و­زحمت­کش­ومن­خوش­اقبال                                            استـاد ادبیات محمد حسیـن اقبـال
گفت بــابـا حیـدر با سپـاس زیـاد                                               نـمــی بـرم مـــعـلـــمــم را زیــــــاد
بابا حیدر (حسن حیدری) نیمه­ی شعبان سال 1391
در آستانه ماه مبارک رمضان
 
مـــژده یاران مه مهمانی حق در پیش است
خرم آن دل که درین درگه ودراین کیش است
*****
مـــاه اخلاص و عبــودیت و هم بندگی ذات خدا 
گویی یا مسجد و محراب در این مه بیش است
*****
 قـــــــــــدر  مــــــــاه رمضان نیک بـــدانید و عــزیــز
حسرت آن کس بخورد آن که تنش در ریش است
*****
مـــــا سـرافـــراز بــــــــه اینیم که ایــــران میـــهن
چون علی(ع)سرور ما،ما همه چون درویش است
*****
ذکر ربــــّـنــا به گــوشم، همه جا آذین بست
 آنکه در بـــــر و بیابان یا که در تجریش است
*****
 بـــَـرکتِ مـاه، بــــه نـوعی بابا حبــــــــــدر این  شد
ملتهب گشت همان کس که سرش در دیش است
حسن حیدری (بابا حیدر)  اواخر شعبان1391
*****
مروری بر 5 مطلب اخیر شعر در این وبلاگ
گذشته مهرجان از زبان باباحیدر
شعر زیبای نوشاد بابائیان در وصف دکتر کریمی
مطلب دیگری موجود نیست
مطلب دیگری موجود نیست
مطلب دیگری موجود نیست



برچسب ها : شعر