من و تو با دستهایمان نهال کوچک را به خاک سرد اسفند می سپاریم و آفتاب، گرمای خویش را هدیه راه طولانی اش می کند و آب ، با پاکی اش بدرقه شکفتن اش می شود .زمین سبز، دوست داشتنی و خیال انگیز است چشم را نوازش می دهد و زبان را به تسبیح وا می دارد. ما با هم در روز درختکاری قرار سبز می گذاریم و همدیگر را به کاشت و حفظ این موجود زیبای خداوندی سفارش می کنیم . این قامت بلند و با شکوه ، طلای سبز است که زیستن، شکوفایی، حرکت و پویایی را به ما می فهماند. خداوند این موجود سبز و با برکت را مایه عبرت، حکمت و قدرت خویش قرار داده است.

برگرفته از بچه کویر




برچسب ها : اخبار عمومی